Αγαπητή μου μαμά, Αγαπητέ μου μπαμπά,

Τώρα που ανοίγουν τα σχολεία…..

• Σταμάτα να κάνεις σαν υστερικός και να μου βάζεις 20 μπουκαλάκια αντισηπτικό σε όλες τις τσέπες. Με τρομάζεις, με κουράζεις, με μπερδεύεις και από την πολλή επανάληψη θα ξεχάσω τι πρέπει να κάνω (πρώτα θα βάλω το χέρι στο στόμα και μετά θα του βάλω αντισηπτικό!!!!).
• Δείξε μου με τη συμπεριφορά σου τι πρέπει να κάνω. Είναι γνωστό πως τα παιδιά κάνουν «τους μεγάλους»!!!
• Μη σε ακούω να λες συνέχεια πόσο δύσκολο είναι να φοράς μάσκα, πως δεν μπορείς να αναπνεύσεις, πως σε εκνευρίζει γιατί το ίδιο θα νιώθω και εγώ!
• Μη τρελαίνεσαι κάθε φορά που κάνω κάτι λάθος, ακουμπήσω ένα κάγκελο, μιλήσω σε ένα παιδάκι που δεν ξέρω, πιάσω το παιχνίδι του, εγώ δεν ακούω ούτε καταλαβαίνω τι σημαίνει διασωληνωμένοι.

• Αν μου πεις μια ιστορία ότι όλος ο κόσμος έχει γίνει μία μεγάλη θεατρική παράσταση, είμαστε ηθοποιοί και παίζουμε τους γιατρούς, θα ξέρω ότι είναι ψέματα αλλά θα θέλω να παίξω και εγώ σε αυτό το έργο. 

• Και αν δεν μπορείς αυτό τότε προσπάθησε να φέρεσαι φυσιολογικά και να κάνεις όλα αυτά τα καινούργια που πρέπει να κάνουμε, σαν να τα κάναμε από πάντα και θα δεις ότι πολύ γρήγορα θα κάνω και εγώ το ίδιο. 
• Ο κόσμος είναι πολύ αλλόκοτος τώρα, αλλά εγώ είμαι παιδί και δε μπορώ και δε θέλω να μεγαλώσω τόσο γρήγορα.
• Και το πιο σημαντικό όταν σε βλέπω να τα χάνεις, να φοβάσαι, να πανικοβάλεσαι και να φωνάζεις, τότε είναι που φοβάμαι πάρα πολύ και δεν μπορώ να κάνω τίποτα. 

Με πολλή αγάπη

Το παιδί σου